Vallen
Mijn longen weigeren te ademen.
Verstikkend klemt mijn borstkas zich tegen elkaar.
Een hartsverscheurend gevoel,
scheurt m'n hart hartstochtelijk aan stukken.
Verlaat mij, moed.
Kom binnen, hopeloze hoop.
Want mijn deur werd versplinterd, de ingang is vrij.
Destructief werd deze onbewust verwoest.
Verzoen mij met smart.
Verban me van divertissement
Mijn masker zal alles verdoezelen.
Ik blijf vallen, in de diepte,
en klim nooit meer.
Anthony Willems
Verstikkend klemt mijn borstkas zich tegen elkaar.
Een hartsverscheurend gevoel,
scheurt m'n hart hartstochtelijk aan stukken.
Verlaat mij, moed.
Kom binnen, hopeloze hoop.
Want mijn deur werd versplinterd, de ingang is vrij.
Destructief werd deze onbewust verwoest.
Verzoen mij met smart.
Verban me van divertissement
Mijn masker zal alles verdoezelen.
Ik blijf vallen, in de diepte,
en klim nooit meer.
Anthony Willems
Reacties op dit gedicht
| mistermonster: | Zondag, november 04, 2012 19:58 |
| Ik ben verliefd. Nie geloge prachtig gedicht! | |
| Quicksilver: | Vrijdag, mei 11, 2012 19:11 |
| hoop toch dat jij over die berg heen kan klimmen om het weer eens te vinden om goed te kunnen ademen veel liefs groetjes |
|
Over dit gedicht
| Auteur: snake642 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Erwin | ||
| Gepubliceerd op: 11 mei 2012 | ||
| Thema's: | ||