Je beseft niet hoe het voelde...
toen je mijn hand niet meer aanvaarde...
Je zei ik moet je spreken...
Het bleek voor eeuwig gedaan...
Een "waarom" was niet meer welkom...
Alle gevoelens waren voorbij...
Met kilte in het hart ging ik weg...
Het leek alsof het mij niet kon schelen...
Maar zo'n pijn is onbeschrijfbaar...
We zouden vrienden blijven...
Een kus is teveel geworden...
Ik weet niet meer hoe ik je moet zien...
De dingen die je me de dag ervoor nog zei ...
Ik zie je graag ,ik wil je nooit meer kwijt ...
Waarom die plotse verandering ??...
Ligt het aan mij ?...
Ik zal je eeuwig graag blijven zien ...
Ik ga je de pijn die je me hebt aangedaan vergeven...
Maar vergeten is ondenkbaar...
Ik voel me gebroken...
Ik ben niet meer één zonder jou...
Jij maakte me compleet...
Maar opeens was het gedaan...
Ik zie je graag...