Van de vrouwen.
Kan niet slapen,
lig zo is te denken,
waarom?!
maar één manier daar achter te komen.
Ik weet het niet,
kan wel zeggen dat ik het begrijp,
maar dat zou een leugen zijn,
want snap er niet veel meer van.
Ik herken wat liefde is,
wat het inhoud
wat het doet,
of waar het over gaat.
Maar wat als elke weg geblokkeerd word,
wat als je gewoon geen kant meer op kan,
zou je op moeten geven,
nee dat nooit.
Liefde is geduldig,
er komt wel een moment.
Dat ben je mij gewoon verschuldigd,
want wat je zei ben ik niet gewent.
Het is zo anders dan voorheen,
Ja doet de dingen zo anders als ik gewent ben,
Veel soepeller maar met pit en felheid,
echt een bijzondere meid.
Sophie eerlijk, je moet eens kijken om je heen,
Je moet eens luisteren naar wat het leven zegt.
Zinnen die naar voren komen,
zonder dat je er naar zoekt.
Nu ook, lig in een lege kamer,
met een groot raam,
helemaal donker buiten,
alleen één ster aan de hemel.
Klein iets, maar voor mij een groot punt.
Dat kleine lichtje, voor mij een groot aantrekking,
Ze trekt mijn aandacht,
Blijft daar maar staan en geeft mij kracht.
Kom ik de dag door, wordt het weer nacht,
Fluisterd een stem zacht,
ik wordt niet vrolijk van je, als ik je zie??
ik walg van je, hoe je over mij denkt??
Je bent 24, gedraag je er dan is naar??
Ik zeg, verklaar je nader.
Want zoals je het zegt,
begrijp ik er maar één ding uit.
Positief ingesteld he, merk je het.
ben al weer veranderd, heb weer stappen gemaakt.
Weer ben ik getest, en dit keer heb ik het anders aangepakt.
Ik voel me ook totaal niet negatief,
denk ook niet negatief.
Maar toch zitten dingen wel in mijn achterhoofd,
denk ik,
te veel,
ben ik,
te voorzichtig.
Zie ik altijd,
meerdere kanten.
Maar van de vrouwen,
zie ik er maar één.