Hier rust ik mijn ziel,
heb het schrijverschap afgelegd
net als mijn maskers en mantels.
Ze werden overbodig, zijn verzegd
zo vlak voor ik in haar armen viel.
Eindelijk adem gevonden,
aan de bosrand, aan 't meer
werd gewond waterkant eind'lijk weer
de ridder met rechte rug en spierkracht
(en verborgen slagtanden)
Dan kus ik haar wangen, kijk haar in slaap
en wentel me in warme lakens; de bakens
van weleer staan te koop. Ik blijf hier,
hier en nergens anders.
David Matser: | Maandag, januari 23, 2012 13:24 |
Mooi verwoord, kerel :) | |
Quando: | Zondag, januari 22, 2012 23:36 |
Ik ben blij voor je. | |
sunnyka: | Woensdag, januari 18, 2012 15:14 |
leuk () die humor erin. | |
Quicksilver: | Woensdag, januari 18, 2012 13:05 |
mooi jij blijft hier | |
mucho: | Woensdag, januari 18, 2012 12:07 |
oh, kus op uw mooi gedicht de rest is larie |
|
mucho: | Woensdag, januari 18, 2012 12:06 |
had juist zo''n zin om eens stevig eropuit te gaan maar gaat maar weer schrijven een meesterwerk moet ook gebeuren ik kan daar zo moe van worden! |
|
Auteur: Erwin. | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 18 januari 2012 | ||
Thema's: |