Mijn gevoel,
ik kan het niet beschrijven,
Niet uitleggen,
Niet verklaren.
Ik ben onvoorspelbaar,
iets dat ik niiet kan begrijpen.
Soms voel ik me ineens zo down..
Blijf dan het liefst heel de dag in m’n bed liggen,
In een donkere kamer,
Alleen m’n eigen gedachten,
Alleen met m’n eigen tranen.
Mensen zeggen tegen me dat ik er over moet praten.
Maar ik weet niet wat er aan de hand is,
Weet niet waarom ik me zo voel,
Weet niet waarom ik moet huilen,
Niks wil,
Niks kan.
Waar moet ik dan over praten?
Moet ik het over koe’tjes en kalfjes gaan hebben?
Als ik moet praten ga ik nadenken waarom ik me zo voel,
Ga ik redenen zoeken,
Ga me dan nog rotter voelen.
Waarom zal ik dan praten?
Om de ander een goed gevoel te geven?
Ik zou willen dat ik m’n gevoel begreep.
Als ik me rot voel,
Weten waarom.
Het probleem weten,
En het ooit miss aanpakken dan...