Ik groei...
Een traan,
een lach,
een gevoel,
van binnen.
Laat het gaan,
echt het mag,
al is het een heleboel,
het doet je sterkte winnen.
Misschien geen slimme zet,
maar moest gewoon gebeuren.
Heb ik nog eens is op de cijfertjes gelet,
en nu sluit ik toch echt deuren.
Ik weet had beter eerst iets nieuws kunnen zoeken,
zodat ik in ieder geval een zekerheid heb.
Maar telkens weer, werken vanuit hoeken,
het voelt als een face slap.
Ik pikte het altijd,
liet die hand me slaan.
Maar jij hebt me bevrijd,
kan werkelijk op benen staan.
Ik hoef niet alles op handen te tillen,
me schouders er onder zetten en maar klappen incaseren.
Ik kom voor mezelf op, dat is wat tijd zou willen,
weer een harde weg om het te leren.
Maar begrijp het wel,
en heb het niet uit de boeken.
Ik leer net zo snel,
hoef er alleen niet naar te zoeken.
Het vind mij wel.
Maar kan het niet laten,
zo toevals gebonden.
Daarom met veel mensen praten,
raak je ook meer verbonden.
Oude gewoontes behoren niet tot die nieuwe tijd,
ik keer het de rug toe.
Ik heb mezelf bewezen, ik ben de moed niet kwijt,
ben door mijn ouders geprezen, en gaven mijn moed ook toe.
Ik groei,
en groei,
en groei,
en bloei.
Tot hoog in de lucht...
Ja ik groei,
groei,
groei,
ja ik groei...
De toren van babel,
lijkt er niks bij.
Gast je vertelt een fabel,
je kan niet liegen tegen mij.
Want ik groei...
Tot hoog in de lucht,
groei ik bergen voorbij,
ja ik groei...
Zal zorgen dat men het ziet,
schrijf het in een gedicht of een lied...
Zal ze zeggen waar het allemaal omdraait,
laat me stem horen, als het hard waait.
Als de flash van bliksem,
komt het licht je binnen.
Als de donder komt de klap,
hij maakte echt geen grap.
Als het bewegen van de aarde,
van het schuiven van de platen.
Was ik het die zo openbaarde,
om is over perspectieven te praten.
2+2=4,
maar ook een vis.
4+4=8
maar ook een pijl
8+8=16
maar ook een vlinder.
Een mens vanuit de lucht,
is als een bacterie.
en mens vanaf de grond,
is als een reus.
Een mens vanuit twee meter, is als normaal,
maar vanuit de verte, is men kleiner.
Zeg maar ik groei...