De dag loopt ten einde.
Als een uitdovend houtvuur is de zon in een wolk van oranje en paarse tinten achter de horizon verdwenen.
Na een lange dag slaat de vermoeidheid toe.
In bed loop je de dag nog eens door. Je weet dat de nacht je geen rust zal brengen, in ieder geval niet genoeg.
Toch vallen je ogen dicht en zink je weg in een droomloze slaap.
Speelt je lichaam een spelletje met je? Ontneemt hij je het genoegen van het kwiek en fris opstaan? Is hij vergeten dat slaap herstel betekend? Herstel van een vermoeid lichaam en geest? Of is het gewoon Moeder Natuur die je keel dichtknijpt, zolang, totdat je lichaam om zuurstof schreeuwt, je brein op het punt staat het loodje te leggen en je hart al op de spaarstand staat?
Wie of wat het ook is, de dagen zien er niet meer zo zonnig uit als vroeger. Je ziet de pracht van een sterrenhemel niet meer of de kleuren van de lente of de herfst. Want je draagt de nacht altijd met je mee waar je ook gaat. De nacht die voor herstel moest zorgen maar je steeds verder afbreekt, stukje voor stukje.
Als er nog Griekse goden waren zou ik Morpheus lang wakker houden.
Huub Voogd
- Huub Voogd -
Gecontroleerd door: pantarhei
Reactie op dit gedicht
Huub Voogd vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij de Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de gedichten freaks en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de gedichten freaks blijven te alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door Gedichten-Freaks zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
