Leafs sûnder leafde 4
Nog steeds gaat ademen
niet vanzelf. Mijn spieren
spannen zich, mijn longen
vullen zich met lucht,
en blazen krachtig uit
- toch blijf ik leeg.
Waarmee vul je immers gaten
die gemaakt zijn door een ander?
Met zelfvertrouwen, zekerheid?
Of toch met warmte van haar handen
en heel veel zachte kusjes?
Reacties op dit gedicht
