De tijd van de maand
de nacht valt in donkerrode vlekken
als bloed op een maandverband
en doordringt, doordrenkt
de koele witte lucht
van een onvergeeflijke duisternis
de laatste sporen van een dagdroom
draven op ijle herinneringen verder weg
naar de hoeken van mijn hoofd
oeverloos zwart vult een stad
die ooit de mijne was
tot de rand
en ik omarm deze leegte
als een moeder haar doodgeboren kind
als bloed op een maandverband
en doordringt, doordrenkt
de koele witte lucht
van een onvergeeflijke duisternis
de laatste sporen van een dagdroom
draven op ijle herinneringen verder weg
naar de hoeken van mijn hoofd
oeverloos zwart vult een stad
die ooit de mijne was
tot de rand
en ik omarm deze leegte
als een moeder haar doodgeboren kind
Reacties op dit gedicht
| mucho: | Zaterdag, oktober 08, 2011 22:31 |
| ach ja, spoel het maar allemaal door de plee elke maand of nee, niet goed hoogste tijd dat we dat niet meer verstoppen! |
|
| ela: | Zaterdag, oktober 08, 2011 20:22 |
| Als het echt heel duister wordt is er enkel een traan en de herinnering die het zwart wat kleur kan geven. ela |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Rednael | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 08 oktober 2011 | ||
| Thema's: | ||