De zwaarte in je stem
wanneer ik recht in de diepte van je ziel kijk
ja, het gevoel dat ik dan heb
is dat we ergens samen zijn.
De klank, de zware ondertoon
je ademhaling, de kalmte die je bewaart
de betrokkenheid die ik je je stem hoor
maakt dat ik iets aparts ervaar.
De zwaarte in je stem
doet me beseffen dat je om me geeft
dat je een fractie ervaart van de gevoelens
die ik voor je heb
ookal weet ik niet precies wat het is dat ik met je deel.
De herinneringen aan de toekomst zijn slecht een ironie
maar wanneer ik me besef dat je bij me bent heb ik minder angst
ik twijfel aan het voortschrijden van dagen, er is niets dat ik doorzie
maar er is iets in het ritme, ja, dat brengt ons met elkaar in verband.