nu blauw slechts herinneringen kleurteen moeders hart het kloppenvan 't mijne betreurtrest mij niets meerdan jouw dromen verder te dragenstiltes zetten aan tot gektewaanzin beheerst mijn iedere stapongewassen onschuld smeektterwijl verloren hoop steeds verder afbreektthuis is hier slechts een utopiawaar water, brood en warmtezwaar worden onderschatkerken enkel beschutting biedenaan verwijten, schuld en bloedmaar niemand ziet de littekensin dit soldaten hart
Quicksilver: | Donderdag, augustus 18, 2011 10:34 |
Indrukwekkend en stilmakend gedicht! Fijn dat jij er weer bent lieve Gert! Lieve groeteknuff, dicky |
|
Godvader: | Woensdag, augustus 17, 2011 18:06 |
interessant schrijven! vooral de eerste 2 strofes van sterke kwaliteit:) graag gelezen gr. Y |
|
windwhisper: | Woensdag, augustus 17, 2011 12:30 |
ik kan maar alleen in stilte fluisteren wowwwww......en toch wel en toch wel Gert lieve groet Cobie "namen op de muur" goede middag Gert |
|
kauwgumbal: | Woensdag, augustus 17, 2011 12:01 |
wat je wel en niet ziet ik vecht tegen de tranen:) |
|
Oorlam: | Woensdag, augustus 17, 2011 11:43 |
:) the pacific ook gekeken?;) | |
Dasje (lucky): | Woensdag, augustus 17, 2011 11:34 |
Rakend...integer mooi. Groetjes, Dasje :o) |
|
Janny Scheybeler de Jonge: | Woensdag, augustus 17, 2011 10:43 |
met respect gelezen | |
Auteur: Gert | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 17 augustus 2011 | ||
Thema's: |