Met twee harde klappen landden twee sterke grote handen op de schouders van Richard. Hij schrok zich de pleuris maar realiseerde al snel dat het alleen maar Erik kon zijn.
“Yo man, hoe is het met Erika? Heb je je handen wel gewassen” grinnikte Richard.
“Slecht, en nee! Mannen die hun handen wassen na het pissen zijn geen mannen in mijn boekje!”
“Dat klinkt als een slechte titel voor jouw ‘boekje,’ dat je ’t weet!” merkte Tim op “Is het wc-papier een beetje zacht hiero Erik?”
“Als een baby’s huidje!” knipoogde hij. “Hoezo? Moet je een zwaar pakketje afleveren of zo?”
“Bingo Erika! Bingo!” Tim sprong uit zijn stoel zoals een hazewindhond uit de startblokken stormt na het horen van het startschot. Binnen luttele seconden snelde hij de kroeg in en was hij uit het zicht verdwenen.
“Whahaha, volgens mij moest hij veel dringender naar de wc dan dat hij zich voordeed! Ben blij dat ik eerder ben gegaan in ieder geval. Die jongen kan stinken, echt niet normaal!”
“Waarom kijk je mij zo aan, ik weet precies hoe het is! Dat hoef je mij niet te vertellen haha!”
“Oh man! ’t Is goed om jou ook even te zien, dat gelul van die Tim gaat alle kanten op! Letterlijk en figuurlijk!”
“Haha, ja I know! Ik heb het net allemaal moeten aanhoren! Jij was degene die een pauze nam van hem, chillend op de wc!”
Erik ging zitten op een andere stoel die Richard over het hoofd had gezien op een plek waar hij ook graag had willen zitten, met de ondergaande zon in de rug. Erik de Winter was een veel rustiger type, erg met zijn uiterlijk begaan en iemand die veel liever mee lachte dan zelf scherp uit de hoek wou komen. Meestal zag Richard hem met een effen overhemd aan en liters gel in zijn krullende haardos. Het was geen lange jongen met een krachtige uitstraling, maar hij was knap genoeg om wekelijks de wingman te mogen zijn van Tim. En hij schikte zich graag in die rol.
“Dus! Waar was jij dan opeens na drieën Richard?”
“Ik wou dat ik het wist, want dat zou ook automatisch betekenen dat ik niet zo’n kater zou hebben nu! ’t Is één groot zwart gat!”
“Oh maar jij bent niet de enige die zielig is hoor! Ik heb geen kater maar heb ook geen oog dichtgedaan! Klaas Vaak heeft mij vandaag al zo vaak bezocht dat ik denk dat ie met me wil trouwen of zo!” Erik demonstreerde illustratief zijn punt door nog maar eens zijn wijsvingers te begraven in zijn ogen. “Check die wallen dan! Dit is na één dag!”
Richard was er nog maar half bij, hij keek achterom om te zien waar die ober bleef. Zou leuk zijn als die bloedmooie meid haar gezichtje liet zien waar Tim zo over repte. Misschien sprintte hij wel naar binnen omdat hij haar ook naar binnen zag lopen.
“Wat zit je te glimlachen, vind je het leuk dat ik zulke wallen heb of zo?”
“Nee ijdeltuitje! Ik moest denken aan wat Tim zei! Hij had het over een of ander supermodel of zo. Je had zijn ogen moeten zien! Ja, ja! Precies die ogen, weet jij over wie hij het had?”
“Ja, en of! Zij is als een engel zo mooi! Ik moest ook lachen om wat Tim zei nog voordat jij hier zat! Hij had het over dat God een nieuw blikje lekkere wijven had opengetrokken, hahaha! Nou ja, je kent de uitspraak! Maar ’t is hoe Tim dat zei, je weet wel, met zijn Rotterdamse accent!”
“Haha, ja en of ik dat ken! Maar wat hebben jullie gedaan vlak na we de 3 binnengingen?”
“Nou, we waren jou kwijt om mee te beginnen! Misschien wel een half uur lang! Maar we vonden jou weer in de…”
“Jullie vonden mij weer?” reageerde Richard verrast!
“Jazeker, halfdronken en wel! Je was met een meisje aan het praten waarvan Tim en ik elkaar gelijk aankeken van, we moeten hem redden want dat is niet Richard’s type...”
“Ze had een stoppelbaard, haha!”
“Nee, grappenmaker! Laat me nou even mijn verhaal afmaken!”
“Ja, sorry!” was Richard onderdanig
“Ze was langer dan jou! Wel twee meter lang of zo! Je was met haar aan het praten alsof je op de voorste rij zat in de bioscoop! En je leek ’t nog naar je zin te hebben ook nog! Dus je moet wel dronken zijn geweest haha! Heb je geen last van je nek?”
“Nee, alleen mijn hoofd! En ik wacht al een tijdje op de bediening om mij van deze kater af te helpen! Volgende keer gaan we ergens zitten waar het niet zo druk is, hier kom je niet aan de beurt! We hoeven niet altijd te gaan zitten waar Tim wilt!”
“Oké, genoteerd! Maar anyway, Tim ging dus naar die bonenstaak toe en zei dat haar vriendin werd lastig gevallen door een paar kerels in de danszaal op de eerste verdieping!”
“Huh, hoe wisten jullie dat ze met haar vriendin daar was!”
“Kom nou, Richard! Een beetje nadenken man! Welke meid gaat nou in haar eentje stappen in Groningen?”
“Goed punt!”
“Dus! Het was hard maar effectief!” glunderde Erik. Hij wachtte op een reactie van Richard dat hij hem zou bedanken zo hij de credits kon opstrijken voor hetgeen Tim voor Richard had gedaan. Maar als in een flits zag hij opeens Richard wit wegtrekken!
“Wat is er aan de hand Richard? Je ziet lijkbleek man!”
Met de pure adrenaline vloeiend door Richard’s stem zag Erik Richard paniekerig om zich heen kijken.
“Ik…ik herinner me opeens wat er gebeurd is gister!”
“Wat? Wat is er gebeurd dan?”
“Ik moet het even op een rijtje hebben. Maar in mijn dronken toestand was er één helder moment waar ik wel nuchter voor móest zijn!”
“Wat dan? Hou me niet zo in spanning man!”
“Volgens mij heb ik gister iets vreselijks gezien.. een moord misschien!” stamelde Richard
“Wat! Wat lul je nou weer dan! Ik was de rest van de avond bij je! De bodems van teveel bierglazen, dat is wat je gezien hebt! Hoe kom je hier nou opeens mee?”
“Nee! ’T gebeurde toen ik naar huis liep! Volgens mij was die persoon toen al dood maar…”
“Ja, hier! Zie je wel! Je twijfelt nu al! Je moet niet zo snel conclusies trekken! En vooral, vooral moet je mij niet zo bang maken nu!”
“Nee, ik weet het nu heel zeker! Ik moest schuilen achter de rode Volvo die altijd in mijn straat staat! Die ene die altijd op dezelfde plek staat!”
“Wat! Zeg je me nu dat je een moord hebt gezien in jóuw straat? Nou maak je het echt te bont!”
“IK WEET WAT IK GEZIEN HEB!” schreeuwde Richard het opeens hysterisch uit!
Een schelle diepe pijnscheut in zijn hoofd strafte hem meteen af! Het geroezemoes op het terras zakte even in, voordat het weer aanzwol tot het gebruikelijke gezoem. Erik was nu echt geschrokken. Dit leek wel bittere ernst! Er zou geen omslag komen in dit verhaal realiseerde hij nu. Hij werd niet voor de gek gehouden door zijn goede vriend. Hij leunde voorover en greep Richard bij zijn schouders, keek hem recht in de ogen aan en fluisterde op scherpe toon:
“Verman je! Vertel me rustig, wat je gezien hebt! Begin bij het begin!”
“Ik..ik weet niet. Hij hield een vuilniszak vast waar bloed uitdroop! En…en het was niet…het waren geen druppels bloed Erik! Oh mijn god, het waren echte klotsen bloed! Met vlees en alles, en in zijn linkerhand hield hij een bijl vast, ik zweer het! En je zag gewoon dat hij die bijl net schoon gemaakt had! Maar niet..Het was niet echt schoon snap je! Het was niet netjes schoon gemaakt! Het was gehaast of zo! Ik krijg weer helemaal kippenvel! Net zoals toen, ik voelde me helemaal nuchter opeens! Ik was zo alert toen! Ik moest wel! Maar ik weet niet of hij mij gezien heeft! Verdomme, waarom kan ik het me niet meer allemaal precies herinneren?”
“Weet je nog hoe hij er uitzag?”
“Hij liep met een bochel volgens mij! Maar misschien kwam dat door het gewicht van de zak die te zwaar was!”
Op dat moment kwam de mooie blonde serveerster aanlopen waar de jongens aanvankelijk op hadden gewacht.
“Is alles in orde hier heren?”
“Ja!” antwoordde Erik luid en gedecideerd “Heb je voor mij een glas water en voor hem een..”
“Eén OJ!”
“En één orange juice, uhh één sinaasappelsap bedoel ik!”
“Haha, ja ik weet wel wat dat betekent hoor! Ik werk hier alweer een tijdje!” glimlachte ze richting Erik. Maar Erik gaf haar geen aandacht meer en zocht meteen weer oogcontact met zijn overstuurde vriend tegenover hem. De serveerster liep weg, ietwat verontwaardigd dat haar charmes voor eens niet hadden gewerkt. Erik hoorde haar nog zacht mompelen terwijl ze wegliep: “Dan niet!”
“Weet je nog hoe hij er uitzag Richard?”
“NEE, NEE…ik weet het even helemaal niet meer!”
“Weet je echt helemaal niets meer verder? Echt helem…”
“GROEN! Groen! Zijn jas was groen! Groene strepen! Hij droeg een zwarte jas, met groene strepen! Vet lelijke jas! Ja dat was het! Zo’n lelijke bomberjack, lonsdale-achtig!”
“Oké, dat is tenminste iets!” stelde Erik in een verwoedde poging Richard voor zijn gevoel iets gerust te stellen. Een kleine glimlach scheen door bij Erik, al was het alleen al om de spanning te laten vieren.
“Dat is tenminste iets Richard!” hij keek hem nogmaals diep in de ogen aan om hem te laten zien dat hij een glimlach had. Richard glimlachte ook.
“Ja, het is tenminste iets, hè?”
De jongens, in hun korte moment van bezinning, hadden niet in de gaten dat aan de andere kant van het café een man in zijn eentje aan een tafeltje zat. Hij leunde behoedzaam voorover richting zijn drankje dat hij precies in het midden van het tafelblad had neergezet. Hij streelde het glas langzaam met zijn geschilferde linkerhand, bracht het naar zijn droge lippen en nam een kleine sip. Vers geperst sinaasappelsap gleed langs zijn keel naar beneden. De hele tijd klemde hij zijn diep gekaste zwarte ogen strak gericht op de twee jongens, die heftig met elkaar in gesprek waren...
*** wordt vervolgd ***