Hoewel ik al jaren op zee doorbreng, weiger ik mezelf een
schipper te noemen, want er is altijd de kans dat een golf mij en mijn schip
verrast. Altijd de mogelijkheid dat er een windvlaag is die mij omlegt door in
mijn zeil te blijven hangen. Ik heb mezelf leren zwemmen, leren praten tegen de
wind en na maanden versta ik haar antwoorden ook. Vaak doe ik alsof zei de stem
van mijn geliefde is, mijn lief die wacht aan land omdat ze niet bang is voor
natte voeten, maar haar knieën verdragen het water niet. En als de zon dan
ondergaat, dan voed ik de illusie dat we samen kijken naar hetzelfde wonder,
het wonder dat zich dagelijks voordoet maar door niemand zo gezien wordt als
door een schipper. Met het zout op mijn lippen en mijn wangen geef ik mijn
wanhoop eten, de waanzin vertelt me dat ze twee kinderen heeft ondertussen – en
ik heb haar nooit in bed gehad.
We varen richting de Oost vandaag. Er moet een land liggen dat zich Noorland
noemt maar ik geloof er niet meer in. De verhalen gaan rond over meloenen, en
zoet vocht, en een gebrek aan mannen maar ik heb er geen behoefte meer aan.
Want dit is mijn schip, ik ben de kapitein maar nog lang geen schipper. Ook
deze slag noteer ik als verloren, maar vaar op, op naar de volgende. Omdat er
ooit iets is, dat altijd op mij wachtte.
Oorlam: | Dinsdag, augustus 02, 2011 14:46 |
Een ruwe met een sterk idee eraan ten grondslag. Verdient echter nog wel wat slijpwerk:) | |
kauwgumbal: | Dinsdag, augustus 02, 2011 10:04 |
ik wil ook opvaren strakke koers, erwin waar gaat de reis heen zolang het water golft:) |
|
trucker klaas: | Dinsdag, augustus 02, 2011 06:56 |
tot dat je droom bereikt is blijft het schipperen ;)... fraai ,klaas |
|
Godvader: | Dinsdag, augustus 02, 2011 00:48 |
dit is intrigerend op zijn minst... encore gr. Y |
|
Auteur: Erwin. | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 02 augustus 2011 | ||
Thema's: |