Van de leugens bevrijd.
Getekend door leugens leefde ik mijn leven,
geen weet van de wereld er buiten,
geen moed om de waarheid toe te geven.
Weken lang tegen je gelogen, recht in je gezicht,
elke keer die spijt, en het vreselijk gevoel,
als ik weer besefte wat ik steeds had aangericht.
Geen moed vond ik om de waarheid te spreken,
bang om je te verliezen, voor goed kwijt te zijn,
bang dat mijn hart in stukjes zou breken.
Tranen huilde ik stiekem van angst en onmacht,
door het wel willen maar het niet durven,
te lang had ik met de waarheid gewacht.
Tot een week geleden, mijn moed kwam op dagen,
alle leugens gingen in vijf minuten uit de wereld,
nieuwe angst was er geboren voor pijnlijke vragen.
De angst die er zat was de angst om je kwijt te raken,
je te verliezen aan mijn verleden vol leugens,
pijnlijke gedachten dat dit de vriendschap stuk zou maken.
Alles ging anders dan ik had durven te verwachten,
je zei dat je nog meer respect voor mij had dan eerst,
en het zelfs al een beetje wist, ver in je gedachten.
Het mooiste uit mijn leven was, mijn leugens toegeven,
want wat er dat moment is ontstaan,
is een vriendschap voor de rest van ons leven.
Ik hou van jou.