De geest
De geest lachte
toen ik mijn vlucht nam
verscheen in zichzelf achter
elk licht dat bestond
geobsedeerd door de mist
van bestaan en liefde
geen enkele bodem erboven
of eronder
als dit zijn huis was
bestond er niets wat ook maar
nieuw zou zijn
hij genoot van het vasthouden
alsof het was in een eeuwige dauw
warm en knus voelde het de liefde
en bleek een diepe liefde wederzijds
te zijn
geen limiet aan tijd of zijn
twee afstandelijke scheidingen
konden dansen en aanraken
met extreme emoties
handen ineengestrengeld
in een liefdevolle explosie
gevangen in elkaars lichamen
zonder limieten
creërende een level in
grote verscheidenheid
voor de eeuwigheid of slechts
een minuut
het was de weg
voor de geest
in de wetenschap voor
totale zegeningen
om te ontwaken hier op aarde
waarna er een verfrissende
eeuwigheid zou resten
M ©
-