de wind neemt jou mee
de regendruppels
begeleiden mij naar jouw pad
het gaat er toch
niet om
hoeveel ik
om je geef
en hoeveel
ik van je hou
de liefde
van onverzadigbaar vuur
dat is de weg
waarover ik met passie
dat ene pad blijf volgen
vol vuur dat jij
in mijn hart
hebt gesticht
als een Godin
met mysterieuze oogjes
die mij verbaasd blijven aankijken
heb jij al de antwoorden
op mijn gestelde vragen
ben jij mijn muze
die wordt aangevoerd
door jouw glanzende,
lieve woordjes
in je stralende,zwoele stem
die voorgoed ontstoken wordt
door die welsprekend
in de diep blauwe
van de jouwe
wordt mijn lach
ineens weer een glimlach
wordt het geluk
ons weg
die ik wel duizend keer
heb bewandeld
zonder een achterom
te kijken
waar jij blijft
gaat het er niet
om wie het laatste lacht
maar geluk in kleine dingetjes
te vinden
zoals jouw voorjaarszon
schijnt in Mei
en mijn zon
het hele jaar
nooit zal ondergaan
in mij
hoef jij niet meer
te vluchten
voor mij
want soms ben
ik voor zelf
in het leven
op de vlucht
liefs
johan hijzelaar