Ik ben onbegrijpelijk, een doolhof
niemand doorgrondde mij
maar jij...
Het maakt me bang
dat je zomaar verteld wat ik
dacht, denk, zou willen denken...
Ik bewonder je
omdat je
jezelf bent...
Je hoort me,
ziet me,
hebt het ook gevoeld..
De leegte,
je bent er geweest
en je bent er nog steeds...
En je laat me niet in de steek,
je geeft niet op.
Ik voel het en ik vertrouw je
met mijn gevoel...
Dit is hoe hoort te zijn nu,
hoe het hoort te gaan.
Het stond al in de sterren geschreven.
Dit hier is gewoon ons volgende leven...