Verdriet
slechts acht letters lang
Een heel normale emotie,
maar mij maakt het bang
Als ik verdrietig was,
om het geen wat mij is overkomen
Mocht dat er niet zijn,
kon ik er alleen maar over dromen
Nu moet ik leren omgaan,
met nare gevoelens en met pijn
Ik vind het vreselijk moeilijk,
om er verdrietig om te zijn
Het verdriet voelen,
gaat me nu redelijk goed af
Maar de tranen toelaten,
is voor mij een echte straf
Ik doe mijn best,
mijn gevoelens te uiten
Maar soms stop ik ze liever weg,
achter mijn vele muren en ruiten
Alleen weet ik dan,
de volgende dag
Dan zijn ze er weer,
hoe hard ik ook lach
Hiermee omgaan,
is soms een regelrechte hel
Mensen zeggen vaak
je kunt het wel
En heel misschien,
kan ik het ook wel leren
Na me heel vaak stoten,
en me moeten bezeren
Maar ik heb genoeg,
van alle pijn en verdriet
Die door mijn grote glimlach,
niemand bij mij ziet...
Reacties op dit gedicht
| windwhisper: | Woensdag, juni 22, 2011 14:01 |
| Met grote aandacht gelezen, het verwerken van zoiets kost tijd en kost ook tranen, maar bedenk dat degene die de veroorzaker ervan is het niet waard is, dat je zoveel en vaak er over tobt, het overkwam je zogezegd, let wel, ik weet waar je het over hebt hoor, zie me maar als lotgenote lieve groet en sterkte van je afschrijven is ook een begin van de verwerking hoor Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Yuultje | 
|
|
| Gecontroleerd door: Erwin | ||
| Gepubliceerd op: 22 juni 2011 | ||
| Thema's: | ||