nooit gedacht,
dit zo heftig tevoelen
denk steeds dat het niet mag..
voel steeds die tranen
en zie ik hoe u daar zo lag
dan mischien wel geen eige
maar toch..,
toch voelt het zo zo heftig
naar bijna vijf jaar
ik zag u dan mischien niet altijd
maar toch u was er,
na de geboorte van uw (achter)kleindochters
toe ik ging samen wonen met uw (klein)zoon
u was er bij de mooie,
en moelijke tijd..
het voelt zo leeg
niet meer naar 'grote oma' kunnen
niet meer voor u koken
of gewoon bij u zijn..
toch voelt het voor mij,
alsof ik niet mag treuten
het niet hoor tevoellen die pijn
zoveel respect is wat ik heb voor u
naar een leven van strijden
kon u lichaam het niet meer aan
hoperlijk heeft u nu pijnloze en mooie tijden..