Onderweg.Het verkent zich tussen wereldloosheid, de geboorte van kinderen en het sterven. Baant zich een weg tussen neus en lippen door – al dan niet in verwoordingen. Het kust lippen glad tot ze beurs vingers laat verkennen. Omhelst door stof en knoopt, ontknoopt gedachten. Die tussen wolken en zon helder zicht vervagen, vervangen – je ogen spreken beloftes. Het zwijgt in hier, net als dat het buiten zal regenen. Met wijd open armen - laat het maar komen. Na de magere jaren zullen ook volle jaren komen. Wanneer tijd zich verder duwen laat, scheiden er geen wegen meer. Ook hier is één pad.
David Matser: | Dinsdag, juni 14, 2011 14:39 |
Mooi verwoord beeld. | |
Laurens Windig: | Zondag, juni 12, 2011 20:56 |
Nou, als dit geen pure poezie is ben ik een oen! Lieve groet! |
|
arie: | Zondag, juni 12, 2011 20:06 |
Het voelt als: vertrouwen op reeds gebaande wegen. Het pad nu duidelijk in zicht X |
|
Auteur: Marina van Vledder | ||
Gecontroleerd door: Marina | ||
Gepubliceerd op: 12 juni 2011 | ||
Thema's: |