De witalbasten maan hangt patroonloos aan een koord,
zwiert nog wat van heen naar weer maar zonder doel
is 't verstikkend met het onweer in de lucht.
Wie een hart zou hebben, die zou het lijden hier
in dat verdomde verdoemde van het leegbestaan;
vertel het de muren dan?
Gescheiden verscheuring, horeca en historie
verworden tot volkshoer de wensen al geteld
- maar bestellingen staan opgeschreven
in jaartallen.
Een nieuwe droom lonkt, maar zij spreekt niet!
't Laveloos lieven al verleerd, na rekeningen
tekende ik mijn stervenswens in 't rood.
Vanaf hier tellen de paden nog één spoor;
in dit leven teveel geleerd, geef ik je een kistje
met m'n hart en neem de tentakels voor lief.
David Matser: | Maandag, mei 30, 2011 00:28 |
Mooi geschreven, dit. En doe mij maar een rum (als -ie niet weer op is) |
|
Auteur: Erwin. | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 30 mei 2011 | ||
Thema's: |