Verbonden.
Grijp mijn woorden vast,
in eeuwigheid.
Voel je verrast,
het wordt een feit.
Zoals een boom water nodig heeft,
een de tijd het hem geeft.
Zoals de zon de bloem laat groeien,
zodat de hij tot iets prachtigs kan bloeien.
Denkend aan de regenboog,
bij jou is het droog.
Denend aan het jaar getei,
zittend hier in mei.
Hoor je vogels buiten fluiten,
zingen het mooiste lied.
Zal ik de ramen maar niet sluiten,
dit is wat het leven je bied.
Die rust en die kalmte,
het galmd nog door mijn hoofd.
De vrede de eenheid,
voel me totaal verdoofd.
Dromen kruisen paden,
maken je wie je bent.
Plant je soms nieuwe zaden,
maakt het het leven gewent.
Maar waar ik ook ben,
zie ik steeds het zelfde.
Weer het zelfde beeld,
dit keer de elfde.
Misschien dat de peer,
ooit nog een appel wordt.
Of dat de veer,
daalt in het kort.
Wie weet wat we gaan zien,
in komende tijd.
Maar die beelden van vreugd,
raak ik niet meer kwijt.
Kies momenten,
die geweest zijn,
voor die gaan komen.
Levens procenten,
voelden fijn,
net als die dromen.
Dromen van haar,
Anoniem maar waar.
Dromen van iemand.
Die vult met zichzelf een heel land.
Of heel de wereld,
in een keer gevonden.
Al het schoonheid,
Ik voel me verbonden.