Keep going, keep on going.
Somewhere this has to stop,
there's not enough space in a lifetime
to hate me forever.
Het einde van de regenboog.
Geen potten goud of gouden bergen
maar 't verlies van maanden; teneur
zo klinkt het lied nu nog heel even na
-morgen is het voorbij,
fluister ik tegen blauwe lippen.
Je hoort me niet langer, hoort niet langer
hoe de duiven je wegdragen hiervandaan
en terwijl de zangeres nog eenmaal uithaalt
slaat de kat de kist dicht; en de poort is dicht.
Terug in de schaduw wacht wellicht de kou,
maar het is vertrouwd en beter te doen
dan raamstaren en ademhalen.