We hadden het zo gelukkig samen
weet je nog?
Oranje sprei
en een bruine poef
waar niemand op kon zitten.
Vloerbedekking in de keuken
en het raam open voor de rook.
Weet je nog
die knoop in het gordijn
en de luxaflex in de keuken
en de tegels in de badkamer.
En de trap die zo kraakte
en Lola die niet wachten wilde.
Oh pieffie,
ben je vergeten hoe het was
met een hondje in de boom
voor het eerst naar het theater,
weet je het? Weet je het nog?
Ons opblaasbare bed,
en de groenteboer zonder verzekering,
dat gekke Chinese kereltje.
Misschien loop je nu nog
met je Engelse kwaliteits-krantje
langs de stinkende vijver
en het gras waar wij zaten.
Misschien trek je nu alleen de deur dicht
struikel je alleen over het trapje,
kraken de stenen maar onder één paar schoenen,
trekt maar één hand het kraak-hekje open.
Oh pieffie.