Dit is jaren geleden dat ik nog iets gepost heb maar ik geef het nog een kans:
Jaren leken dagen
maar de pijn lijkt eeuwig
Op het begin hoorde ik het wanneer ik probeerde te slapen
Maar nu hoor ik het als ik gewoon rondwandel
Ik voel me machteloos terwijl die stemmen mij dingen influisteren
Altijd het zwarte schaap geweest omdat ik piercings,tatoeages liet zetten en omdat ik anders was
Maar mijn moeder en jongere zus vingen me op hoe onhandelbaar ik ook was terwijl de rest gewoon hun hoofd draaiden en ontkenden en zeiden van hij is gewoon lui en wilt niks doen
Maar ja het is een deel van mij dat uiteindelijk controle zal krijgen en het laatste goed in mij zal uitdrijven
De toekomst die ik tegemoet kijk is met gemengde gevoelens
Maar angst is het laatste want angst loopt maar zo diep als de geest het toelaat