Elke dag weer raast het leven me voorbij.
Het lijkt af en toe een race die ik bekijk van de zij.
Ik zie mensen haasten , ze hebben van alles maar geen tijd.
Ze vergeten stil te staan bij de pracht van het leven wat vaak leid tot spijt.
Ondertussen bezichtig ik een bloem en een vlinder die er op land.
Tot hij gedachteloos word vertrapt door iemand die op weg is naar het strand.
Ik hoor mezelf zacht denken no respect.
Kijk wat verder en zie me hond die zich uitrekt.
Het geeft me een fijn gevoel als ik zie hoe volmaakt vrolijk zij is.
Misschien is een bewustzijn toch geen zegening.
Maar terwijl ik wat bazel , geniet ik van een heerlijke zon.
En wie zou niet de wereld veranderen als hij het kon