I can't count my blessings, no longer
can I accept the words haunting me
spoken from whispering lips of a liar.
Hoeveel zegeningen gingen verloren, in de wind geslagen
adviezen die daadwerkelijk smerig waren. Blijf staan-
houd je adem in en buig voor wat komt.
Terwijl juist ik kwam, (al dan niet cake-drinkend)
de klok geeft vijf voor twaalf aan maar
het is niet langer mijn tijd.
In new words I found hope, but how awful;
no language suites, none of all the words I knew
are able to describe what is yet to come.
Du bist hier. (kloppend op de borst)
Du bleibst. (tappend met de voet)
Du bist.