Ik geef een luide schreeuw maar het lijkt alsof niemand het hoort.
Ik sta op, wil een stap zetten maar ik val weer om.

Een traan langs mijn wang zoekt zijn weg naar beneden.
Ik wil hem tegen houden want beneden is het echt niet zo mooi als het lijkt.

Ik blijf lusteloos op de grond liggen en zie hoe de vloed op komt. Red iemand mij nog voor de vloed me bereikt?
Pakt iemand mijn hand vast en trekt mij overeind?
Ik heb nu wel een vriend maar zal hij het doen? Zal hij begrijpen hoe ik me voel? Of blijft hij denken, net zoals iedereen, dat alles toch maar goed met me gaat.

Ziet nou niemand dat mijn lach nep is?
Begrijpt nou niemand wat ik voel?
Ziet nou niemand wat ik mee maak?
Zal iemand het zien dat ik geen doel meer heb?

Het einde nadert.
De zandloper is bijna leeg,
Zal iemand hem nog omdraaien?