Ik kom er aan!
Als de ochtend zon,
de aarde verwarmd,
hoor ik buiten vogels fluiten.
Wat ik dan kan,
ver boven gemiddeld verstand,
mijn ogen gewoon weer sluiten.
Een prachtige dag,
maar toch geen zin,
om op te staan.
Toch wat ik niet zag,
ik zocht een begin,
en liep toch maar naar het raam.
Fluister mijn naam,
Scheeuw het hard over weiden.
Laat het galmen door de straten.
Laat het niemand vermeiden.
Laat iedereen praten.
Ik kom er aan!
Ga ik naar school,
luister ik muziek,
die bij mij past.
Hoe hou ik het toch vol,
meld me maar weer ziek,
de leraar is verrast.
Ik moest als maar klagen,
over van alles en nog wat,
maar niet over mezelf.
Toch begint het aan me te knaken,
al dat gezeur ik ben het zat,
dus doe het maar zelf.
Fluister mijn naam,
Scheeuw het hard over weiden.
Laat het galmen door de straten.
Laat het niemand vermeiden.
Laat iedereen weten.
Ik kom er aan!
Want elke dag opnieuw,
denk ik aan jou.
Aan de woorden die je zei,
kan het niet laten gaan.
Fluister mijn naam,
Scheeuw het hard over weiden.
Laat het galmen door de straten.
Laat het niemand vermeiden.
Laat iedereen praten.
Ik kom er aan!
Ga nu echt me denken veranderen,
en meer inzetten voor dingen,
die mij mij maken.
Dat betekend voor de anderen,
ik zal kruipen door ringen,
maar ben zeker niet meer te kraken.
Boodschappen die ik door krijg,
door het onbewuste,
wat o zo bewust is.
Want als ik dan eenmaal zwijg,
en mijn domheid bluste,
is er niks meer mis.
Fluister mijn naam,
Scheeuw het hard over weiden.
Laat het galmen door de straten.
Laat het niemand vermeiden.
Laat iedereen praten.
Ik kwam er aan!
Met een dag als tijd,
verlies ik niet mijn zekerheid.
Met een dag als uur.
Werk ik hard worden me spieren zuur.
Met een dag als de nacht.
Heb je het leven zo verkracht.
Met een dag vol lol
Hou je het zeker langer vol.
Fluister mijn naam,
Scheeuw het hard over weiden.
Laat het galmen door de straten.
Laat het niemand vermeiden.
Laat iedereen praten.
Ik kom er aan!
Dus laat iedereen weten,
Zodat ze niet vergeten.
Ik kom er aan!