Vecht.In een adem, bedenk ik jou en het ziekenhuis. Draai ik werelden om vingers heen. En zou ze allemaal willen verliezen voor een gezonde ademteug. Een teken van leven en vooral een aantal maanden vooruit in de tijd. Omdat vandaag over een maand onmogelijk gezien het beste vooruitzicht is. Al zou het me niet verwonderen dat het oranje je af zou schrikken. Haal nog maar adem morgen, en de dagen erna. Zodat je straks de meest wilde verhalen aan kan horen. Over bezorgde mensen die je al in kistjes zagen liggen. Die alle rampenplannen al uit de kast getrokken hadden. Zodat je met een lange neus lachend kan roepen. Ik heb harder gevochten dan jullie allemaal bij elkaar.
Quicksilver: | Woensdag, maart 30, 2011 19:24 |
ik zeg alleen maar wauw, in bewondering gelezen! liefs,dicky |
|
mucho*s rampenplan: | Woensdag, maart 30, 2011 17:06 |
sterk schrijven weer erg goed getrainde dichtspieren:) |
|
TMG: | Woensdag, maart 30, 2011 16:26 |
Vechten met de riemen die er zijn. Op zo''n moment is het ieder voor zich. Bikkelhard. aangrijpend tekstje |
|
arie: | Woensdag, maart 30, 2011 12:50 |
Mag ik met je mee hopen? Knuff |
|
Erwin.: | Woensdag, maart 30, 2011 08:56 |
Sterk. Erg knap verwoord. |
|
ela: | Woensdag, maart 30, 2011 00:25 |
Weetje waarom technologie zo traag vordert? Omdat we zo stilletjes aan het slechte kunnen opnemen en het gewoon worden. ela |
|
Auteur: Marina van Vledder | ||
Gecontroleerd door: Marina | ||
Gepubliceerd op: 30 maart 2011 | ||
Thema's: |