ik neem je mee
over land en over zee
naar een plek
hier heel ver vandaan
met de zee zo blauw als de lucht
en stranden zo wit als de maan
we gaan op pad
en ik zie een berg
ik klim erop tot de top
en sta stil
ik geef het op
ik zla nooit die plek vinden
en realiseer me ineens
dat ik al ie tijd
al bij die plek ben geweest
ik sluit me ogen
en kijk diep naar binnen
zal iki mezelf daar kunnen vinden?
ik laat alles los
en me gedachten gaan
alsof de tijd stil staat
keek ik naar de maan
in de maan
zie ik een meisje water drinken
ik schrik wakker
en besef dat ik niet over water beschik
en voel me moed in de schoenen zinken
ik kijk naar jou
en je zegt
het maakt niet uit
ga maar naar je plek
waarvoor je je al die tijd
al vecht
weer sluit ik mijn ogen
en ik loop op een pad
ik zie het einde in zicht
aan het einde van het pad
is het schijnende licht
ik raak het licht aan
en het pad word betovert
naar de plek
die mij heeft verovert
ik lig op het strand
en laat me helemaal gaan
met de zee zo blauw als de lucht
en stranden zo wit als de maan
ik zal nooit meer terug kunnen keren
dat is moeilijk
maar ik zou moeten leren
te wachten
op 1 ding dat ik nog mis
en dat ben jij
degene die nog op de top van de berg is.