Mijn tranen van verdriet

Ik zit hier, 's nachts, op mijn kamer
helemaal alleen
Ik luister naar de stilte
naar de stilte om me heen
Ik herinner me die wondermooie dagen
wanneer we elkaar voor het eerst zagen
Je kuste me,
zei dat je me graag zag
het voelde zo fijn,
toen ik in je armen lag
maar toen werd alles op z'n kop gehaald
je kuste me voor de laatste keer
je liet me alleen achter
en ik zag je nooit meer weer
ik voel me zo eenzaam
zo verlaten en zo bang
ik kan mijn tranen niet bedwingen
ze rollen over mijn wang
snel veeg ik ze weg
bang dat iemand ze ziet
ze zouden om me lachen
om mijn tranen van verdriet