Adem stokt.
Warmte wordt kilte
als van de dood.
Lachen wordt stilte.
Vragen
vinden geen antwoord.
Een herinnering
kan niet vergaan,
niet verdwijnen in het oneindige niets.
Elke herinnering
heeft een klank, een toon
resoneert in het gemis
Leven wordt léven
genieten, vechten, knokken,
liefhebben, lachen.
Ik leef niet meer enkel voor mezelf
Ik leef voor ons nu, net omdat jij het niet meer kunt.
Elke herinnering
is een witte lelie in mijn hart
Voor altijd bloeiend
Geurend
Je bent er niet meer
als ik je roep.
Geen antwoord, nooit meer.
Geen samen lachen, samen praten
Enkel ik, en stilte.
Maar in die stilte
Zal je blijven bloeien in mijn hart
Als een onuitwisbare herinnering
Levend, onvergetelijk
Voor eeuwig en 1 dag