Vulkaan
De wind die opstak
Met kracht de stam brak
Op z’n hevigst genoemd
De storm, daardoor verdoemd
Hadden ons voorbereid
In voorliggende geringe tijd
Stonden pril op de top
Hoog boven het kolkende sop
Laag onrustig en nat
Iedereen had wel wat
We dansten bovenaan de kraterrand
Altijd thuis dit was ons land
Daar boven op de vulkaan
Hebben we samen gestaan
Er werd aan ons geduwd en getrokken
Geplaagd met verleidingen die ons lokken
Ieder naar z’n eigen kant
Bracht ons samen verder naar de rand
Waar we het niet meer konden, ging het fout
Ook al waren we geringd met witgoud
Steeds verder afgedaald
Moesten loslaten voor ‘n te hoge prijs werd betaald
Zoeken onze eigen weg aan de luwzijde
Rust hopen we daar te vinden, voor beide
Om weer rechtop in de wind te kunnen staan
En trots kunnen zeggen:
We zijn onze eigen weg gegaan