Levenslied
Je trouwt natuurlijk maar drie keer
en bij het gebrek aan leven vier, wellicht
voor het gezicht van alle gezegenden hier
heb ik mijn verzen aan de verdoemden gericht.
Omdat dezelfde fout opnieuw gemaakt wordt,
en daarom verloren we onszelf alweer, misschien
tellen we dit massagraf als de allerlaatste keer.
De man met de hamer zal het ons laten zien.
Hoe ik van jou houden zal, kan ik je niet vertellen
slechts dat ik dit verdriet zal omarmen, voor altijd.
Omdat het me na deze lege lijdensweg zal verwarmen-
zingt de zanger die zonder muziek zijn graf in glijdt.
Deelnemer 6.
Hernimmer me
de straten hullen zich in zwarte dichtheid en in dichte zwartheid
en ik slenter door de regen die zich mengt met kil lantarenlicht
hier bestaat geen pijn want niemand ziet me gaan
en ik denk over van alles niet meer na, niet over gisteren,
niet over hoe je iets kunt missen dat je nooit echt hebt gehad
mijn hakken klikken uit de pas en op het ritme
van mijn hartslag dat geen ritme hebben mag
de houdbaarheid is nu al maanden opgebruikt
de glans is er wel af en al mijn hoop is afgestraft
nu alleen mijn grijze graf nog van mij houdt – en ik van hem
geloof ik niet meer in vandaag, beloof mezelf wel morgen nog
want er zijn nog altijd dagen dat ik het liefste dood blijf gaan
deelnemer 7
Verlatering
het begon een tijd geleden;
zaterdagmiddag in september
en het gebeurde zomaar daar
op ‘t gras waar alle gasten waren
wist ik dat jij het was
en ergens pakte ik je hand
volgde je en ben niet meer gestopt
(met praten) – ik zag je steeds
tussen al die mensen door, maar
heb je nooit echt losgelaten
nog steeds niet nu; jaren later
weet ik nog die dag, mijn glas
is half-vol in zicht
altijd geweest en even meer;
ik wist toen al dat jij het was
Deelnemer 4