Albrecht Paul: | Dinsdag, mei 07, 2002 14:43 |
Ik lees hoe iemand zich vastklampt aan een liefde die redt - en die dat uiteindelijk toch niet kan opbrengen. Het lijkt of zelfbeschadiging jou even aangreep. Maar je laat los. Het is zware kost, Wil. Zo niet dit gedicht. De schitterende laatste zin houdt alles op zijn plaats. |
|
Jo Aelmans: | Zaterdag, mei 04, 2002 15:06 |
Weer in goede woorden gevat, Wil! ;-) Jo. ;o)x |
|
MayadeBij: | Zaterdag, mei 04, 2002 14:51 |
Hè Lieve Engel, Kusje op je aureool! En een Goedemorgen, this is your wake-up call, met als kickstart.. Jaja, je weet hè? tidumtidumtidum.. | |
mariska: | Zaterdag, mei 04, 2002 13:33 |
eens gaat de pijn over en dan lach je weer de wereld te gemoed. en anders dan ga ik je daarbij helpen ik wil je dat gelukkig bent kus mariska |
|
Thecool: | Zaterdag, mei 04, 2002 11:28 |
multi trieste diep geworteld de tuinman wordt wakker en maait het onkruid sterkte Har (::) |
|
free: | Zaterdag, mei 04, 2002 09:16 |
diep tragies wil.... liefs free |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: maneschijn | ||
Gepubliceerd op: 04 mei 2002 | ||
Thema's: |