Maar ik kan ook eindeloze stukken volschrijven over helemaal niets. Over zeilbootjes zonder wind, over windmolens zonder functie en hoveniers die met pensioen gegaan zijn. Grote of kleinere wereldrampen, oorlogen of veldslagen, misschien een theorie over de vergrijzing en het afnemende surplus voor de dubieuze organisaties die zich op hebben geworpen tussen de mensen, die de maatschappij wel willen beïnvloeden maar zelf geen idee hebben hoe en waarom. Ik kan je onderhouden over Spinoza en spinazie, het is me werkelijk om het even, wat me bij wiskunde brengt en daarlangs komen we bij boekhouding. Bij welk voorbeeld ben ik je kwijtgeraakt? Of wacht je op de volgende alinea? Want strofen mag je dit niet meer noemen, vergis je daar niet in. Er komt geen volgende strofe, er is niet altijd een vervolg alleen maar omdat dat logisch zou zijn. De logica moet af worden geschaft. En soms ook niet, maar we zouden niet altijd op zoek moeten gaan naar de allereerste oorzaak, naar dat (niet zo) maagdelijke begin. Want ik kan ook wel lappen tekst volschrijven zonder er iets mee te zeggen, maar wat schieten we daar mee op?