Als dit betekent dat ik eindelijk mijn verstand verloren heb, wil je er dan voor zorgen dat ik het nooit meer terug zal vinden? Want als ik eens heel eerlijk met je ben, dan bevalt deze 'state of mind' me vreselijk goed. Ik fluit deuntjes van liedjes die ik helemaal niet ken, vergeet te eten en te drinken en wanneer ik het niet vergeet, dan is het weer veel te veel allemaal. Ik dans de hond het huis rond, heb alle doeken vol geschilderd en met deze liefde weer verbrand in de vlammen van het enorme vuur dat woedt voor het huis. Grote voorjaarsschoonmaak mag het heten, in ieder geval heb ik geen stoel meer over gehouden. Alles waar een lucht of herinnering aan zat, is vergaan, gestorven.
Hoe meer mensen mij voor gek verklaren, hoe meer ik zeker ben van de weg die ik hier ingeslagen ben. Letterlijk ingeslagen, maar laat ik niet te ver verhalen over nachtelijk braken, openbreken en vragen die gewoon op verkeerde momenten verkeerde wonden open hebben gereten. Ik moest simpelweg met hem afrekenen (of haar eigenlijk, ze is een godin, wist je dat?). En begraven durfde ik niet, die rare wezens staan altijd uit graven op en ook uitgraven zou een optie zijn geweest. Daarom heb ik haar gewurgd, op een boot gebonden vol benzine en ik heb water zien branden.
Noem me geen lief persoon, noem me jouw lief en ik zal gewillig mijn lippen stukbijten. Maar tegenspreken kan ik je allang niet meer, want in mijn geestestoestand lees ik louter nog tussen de regels. Alle woorden zijn betekenisloos geworden, verworden tot een al lang geleden gespeeld spel. Ja, mocht je mijn verstand ergens terugvinden, houd het dan.