Natuurlijk had hij zich blijvend kunnen verschuilen achter te goed gekozen
woorden, hij had simpelweg de muren kunnen laten staan zodat de toeschouwers
het fort hadden kunnen bewonderen van de buitenkant. Omdat sommige dingen niet
hoeven te veranderen, of mogen veranderen. Hij legde zijn pen neer en ging voor
de houtkachel staan, de gordijnen wapperden door de tocht en door de spleet de
schaatsers over het meer gaan. Er waren vannacht vijf mensen door het ijs
gezakt en drie waren er overleden. De andere twee waren nog niet teruggevonden.
Omdat het ijs geeft, omdat het ijs neemt.
Hij wachtte tot zijn kuiten begonnen te branden en ging zitten. Na het
diaboloën met emotie was hij een beetje uitgefietst over de slagaderen. Want
soms wil je ook gewoon kunnen slapen. Hij schoot in de lach, keek naar haar
foto en zei hardop: ‘Dit is hoe jij me gemaakt hebt.’ Redelijk naïef om te
hopen dat de foto zou antwoorden, maar het alcoholpromillage was te laag om
dromen uit te doen komen blijkbaar. Maar ik droom liever in mijn slaap,
mijmerde hij en vervloekte de vrouw die hem gelukkig had gemaakt. Of vervloeken
niet, nee. Verwensen ook niet, eigenlijk was het meer een soort van aanbidden
maar dan op een vreemde manier. Dat eigenzinnige raakte hij na jaren verdwalen
ook niet meer kwijt, boekenkasten had hij vol verzameld met zijn werken en werk
dat aan hem opgedragen was, of had moeten worden. Op zijn reizen had hij zo eens wat delen van
de wereld naast elkaar gelegd, wat atlassen herschreven zodat de figuren er
lieflijker uitzagen en nu was hij begonnen met het herschrijven van de
geschiedenis. ‘I have a dream’ maar dat hebben zoveel mensen. Die gaan dat toch
ook niet allemaal hardop over pleinen schallen? Dat zou pas een bende geven.
In een flits zette hij de televisie uit, net op tijd. Anders had hij het nieuws
gezien. Er waren weer vijf schaatsers door het ijs gegaan. Drie waren er
overleden en twee waren nog niet teruggevonden. Hij keek naar de foto aan de
muur en zag haar, maar ze was al jaren weg. Alleen haar mandje stond nog in de
hoek van de kamer, met haar touwtje.
Auteur: Erwin. | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 23 februari 2011 | ||
Thema's: |