Onbegrip.
Je noemde me een hoer.
Vanwege me foto op msn en hyves.
Mijn eigen broer.
Mijn reactie; ik flip uit en begin te schreeuwen.
Vervolgens ga jij naar boven.
Mama word dan boos op mij omdat ik flipte.
Uhhm hoezo oneerlijk?
Hij scheld mij uit voor hoer en jij zegt nog niet eens iets.
Maar je wordt wel boos op mij omdat ik flip.
Dus ik begin weer te schreeuwen.
Ik weet dat het niet jou schuld is,
maar in dit geval hoor je aan mijn kant te staan.
En dat doe je niet..
Pas na een tijdje schreeuwen en wanneer mijn broer weer naar beneden is gekomen.
Zeg jij tegen hem: waarom heb jij dat gezegd? dat is niet normaal.
Hij verdedigt zich en jij trapt daar zowat in.
Ik ben nog steeds de schuldige in huis.
Papa is nog niet thuis.
Ben benieuwd wat hij zal zeggen,
als mama het überhaupt verteld..
Ik pik veel van hem maar dit echt niet.
Dit gaat te ver, dat meen ik echt.
Dat hij zomaar zoiets ongestraft mag zeggen.
Ik weet zeker dat als ik zoiets zou zeggen ik meteen de volle lading kreeg..
Het is gewoon niet eerlijk.
Je hoort mij te steunen maar je steunt hem.
Ik weet dat ik je pijn doe mam.
Maar moet ik dit soms pikken?
Ik dacht het niet.
Voor jouw begint de ellende hier weer mee..
Maar wat moet ik anders doen?
Hem weer over me heen laten lopen?
Zijn bom barst ook nog wel,
maar toestraks stond ik op springen.
En geloof me,
mijn bom kan ook hard barsten..
Ik was echt super pissig.
En jij koos gewoon zijn kant.
Het doet pijn dat hij zoiets zegt.
Dat snap je toch wel, mam?
Moet ik weer gaan huilen vanwege hem?
Zodat ie bij de volgende ruzie me weer belachelijk kan maken?
Nee.
Ik pik veel maar dit niet.
Het doet pijn en maakt me kwaad.
En het feit dat jij niet achter mij staat,
nog meer..