Sprookjes van voorbije aard,
zodat alleen het dauw op het blad, die glinstering van de zon op pikte als metafoor voor het verdriet bleef bestaan.
Het lieflijk nevel, dat even mystiek werkte op het destijds romantische verhaal ,werd niets meer dan industriele smok.
en toch...................................................
Ergens in de achterkamer der herinneringen.
Kon de geur van het elfenbankje en van zomer zwoel briesjes
nog gelden als verzachting van dit bestaan.
( Uitkijkend naar een volgend sprookje)