Dat rotgevoel
Ik kan er niks tegen doen
Ik zie weer even geen levensdoel
Ik weet niet wat ik ermee moet
Veel verdriet komt naar boven
Het verleden doet me te veel pijn
Wanneer zal dit eens doven?
Ik voel wat ik altijd heb gemist
En rouw om het verleden
Ik wil zo graag de rust
Wanneer kan ik me richten op het heden
En ik weet best dat dit mag
Dat ik mijn tranen mag laten lopen
Dat het juist goed is om te huilen
Nu eindelijk staan de sluizen open
Ik heb mezelf hier heel lang tegen verzet
Mocht van mezelf niet huilen
Maar nu komt het steeds weer terug
En zoek nu iemand om bij te schuilen
Iemand die me rustig laat gaan
Mijn verdriet toelaat
Zodat ik mezelf steeds beter ga voelen
Iemand die me niet weer verlaat
Want daar ben ik zo bang voor
Dat je me weer in de steek gaat laten
Dat ik weer alleen achter blijf
Hopelijk heb je dat in de gaten
En blijf je me steunen
Ook al duw ik je arm opzij
Ik heb je nu echt heel hard nodig
Kom alsjeblieft dichterbij
Maar het verdriet mag er even zijn
Ik mag het laten zien
Zodat ik het een plekje kan geven
En ooit kan verwerken misschien?
windwhisper: | Dinsdag, januari 25, 2011 07:07 |
verwerking, je bent er nu mee begonnen met van je af te schrijven knappe, dappere eerste stap lieve groet Cobie |
|
wolfgirl: | Maandag, januari 24, 2011 22:39 |
mooi geschreven ;) je haald me de woorden uit de mond, ik wou dat ik het zo kon opschrijven.. het is waar ik al maanden mee worstel maar niet onder ogen kan zien.. het geen waar ik al tijden een gedicht over wil schrijven maar weet hiet niet te verwoorden.. sterkte ermee, en onthoud er zijn altijd mensen die van je houden en waarbij je je gevoelens kan uiten het enige probleem is de angst om gekwetst te worden.. en die angst moet worden vervagen maar het kost tijd xx wolfgirl |
|
Auteur: jayla | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 24 januari 2011 | ||
Thema's: |