Hoe kan ik een nieuw jaar weer instappen,
als ik weet dat dat een jaar verder is
van de tijd dat ik bij je was.
Van een tijd die nu alleen maar herinneringen zijn.
Opnieuw voel ik mijn adem stokken in mijn keel,
opnieuw voel ik de zoveelste traan mijn wang strelen.
Ik weet de tijd staat niet stil,
maar wat als ik niet wil dat de tijd verder gaat,
wat als ik niet wil dat die herinneringen vervagen,
steeds waziger en niet door mijn tranen,
maar omdat de tijd ze gewoonweg uitwist?
Ik wil ze zo helder mogelijk bij me houden.
Maar hoe vecht je tegen de tijd
die alleen maar vooruit gaat,
tegen de nieuwe jaren die komen,
tegen het feit dat ik verder ga
en jij vast blijft in mijn verleden?
...