Tuurlijk zijn er dagen dat ik je nodig heb,
Dagen dat ik je mis.
Maar het is beter dat ‘wij’ er niet meer is.
We hebben elkaar niets meer te bieden,
Alleen maar ruzie en verdriet.
Samen hebben we mooie tijden gehad,
Hebben elkaar er overal doorheen gesleept.
Konden samen lachen, samen huilen,
Maar op het eind was het niets.
We konden niet meer samen praten,
Niet meer samen lachen.
Het enige wat er was,
Was stilte, ruzie en verdriet.
Toch bedank ik je voor alles,
Alles waarbij je me hebt geholpen.
Je hebt me uit de put getrokken,
Gesteund bij mijn verdriet.
Maar soms lopen dingen stuk,
Hoe spijtig het ook is.
Jammer dat het zo is gelopen,
Had liever zonder ruzie uit elkaar gegaan..
Helaas gaan die dingen soms zo,
En moeten we elkaar een eigen weg laten gaan.