~*~
Gezegd dat ik nooit meer van iemand zou houden
Gezworen om nooit meer een mens te vertrouwen
Te vaak gekwetst om vrij te durven leven
Aan geen mens zou ik mijn liefde nog geven
Toch ben jij langzaamaan in mijn hartje gekropen
Beetje bij beetje ben je naar binnen geslopen
Om mij te laten zien dat het leven mooi kan zijn
Maar ook om te huilen en te praten over al mijn pijn
En heel voorzichtig kroop dit meisje uit d’r schild
Onderzoekend en onwennig als een pasgeboren kind
Jij was er altijd, jij was steeds aan mijn zijde
Mij ondersteunend in betere en in mindere tijden
Maar plotseling begon jouw steun af te zwakken
En angst greep om zich heen, kreeg me weer te pakken
Besefte voor het eerst dat ik je kwijt kon raken
Dat wilde ik niet, en dat kon je ook niet maken
Toch is de afstand tussen ons steeds verder toegenomen
En werd een gelukkig leven weer een item van mijn dromen
Want zonder jou durf ik me niet aan het leven te wagen
En rest mij niets anders dan talloze eenzame dagen
Ik mis je zo en hoop je snel weer te spreken
Zodat ik mijn glimlach niet langer hoef te faken
Blijf alsjeblieft bij me in de buurt, heel mijn (lange?) leven
Zodat ik in ieder geval jou heb, om mijn liefde aan te geven
~*~