Reflectie.
Omdat tussen jou en het papier, nog een wereld gevuld met lijken ligt. Beenderen
opgestapeld als keurige herinneringen, wit in een wereld die zwart overspoelend
gaandeweg alles overneemt. Gevoel tot samenknijpen van ogen afneemt waar de
vloed van tranen zich met sporen over wangen baant. Realiteit roodomrand dood
in de ogen kijkt. Je krijgt me niet, nog niet, kom me maar halen als de tijd
rijp is. De littekens op mijn hart slechts nog een herinnering zijn aan
vroegere tijden. En niet de rode striemen die nu trekken om gehoord te worden.
Quicksilver: | Donderdag, december 23, 2010 21:45 |
Dag Marina, fijne en warme feestdagen gewenst! liefs,dicky |
|
arie: | Woensdag, december 22, 2010 16:21 |
Knufff...... | |
Jacky Van den Berghe: | Woensdag, december 22, 2010 04:06 |
Maar helaas, de onbereikbaarheid heeft de lachers op de hand! Ik vraag me af uit welke overweging? Jacky |
|
Jacky Van den Berghe: | Woensdag, december 22, 2010 04:03 |
Prachtig deze aanklacht, omdat ze recht uit het hart komt! Geef het een lach, dan ben je ''r vanaf, vind ik zo... ik heb daar geen woorden voor! Enkel een getuigenis hoe je hieronder lijdt, kan een weg naar ''nooit meer'' open en mogelijk maken. Dit is geen illusie, maar een eerste stap naar een werkelijkheid. Dat er velen meestappen op deze weg die onbereikbaar wordt geacht. Bedankt voor dit, Marina! Liefs, Jacky |
|
Tuomas Mattias Grutlson: | Dinsdag, december 21, 2010 22:05 |
Je hebt je boosheid erg duidelijk weten over te brengen met woorden. Voor mij was dat vroeger zo''n boksbal. Hoop dat je snel weer je rust terug zal vinden. | |
Stormtrooper: | Dinsdag, december 21, 2010 21:52 |
een productief avond je zo Mar | |
Jasper de Jong: | Dinsdag, december 21, 2010 21:40 |
Waarom zo boos? Geef het leven een lach en schilder de rest met kleuren in! | |
Auteur: Marina van Vledder | ||
Gecontroleerd door: Marina | ||
Gepubliceerd op: 21 december 2010 | ||
Thema's: |