Opengesteld breek je me stukje bij beetje af
puur voelt de kern die nog staat, ben ik dit?
Of spookt de wereld rondom mijn hart, hoofd
om in wervelwinden stilte op te laten waaien
taboeloos lijkt de tijd zich te keren, voor mij.
Je zit dicht bij me, diep in me, en meer
veel meer dan dat, dan je kan beseffen
't lijkt zich te voeden vanuit de grootste bron
gebroken, naar de juiste kant, geeft zich over
omdat het hoofd niet van het hart winnen kan.
Quicksilver: | Zaterdag, december 18, 2010 10:43 |
Lieve hemel wat schrijf jij toch prachtig Marina! lieve groet, dicky |
|
Auteur: Marina van Vledder | ||
Gecontroleerd door: Marina | ||
Gepubliceerd op: 17 december 2010 | ||
Thema's: |