herfstwijsje
De wind zingt van dat het herfst is
onguur, met bladeren in haar spoor.
De terugblik kleurt geel en
bruin uit melancholie.
Adieu, vaarwel zo zingt ze rond mijn huis.
In het midden mijmer ik, laat een traan
en neurie zachtjes mee.
Reacties op dit gedicht
| Bosdruifke: | Dinsdag, december 21, 2010 12:55 |
| Ik ben je even gaan lezen, omdat ik je naam niet herkende tussen mijn mede-juryleden voor de TD. Mooi schrijven dit :) | |
| Hieronymus: | Maandag, december 13, 2010 19:12 |
| Inderdaad, het is nog steeds herfst en nog geen winter. Mooi! Graag gelezen. Ronny |
|
| Artifex: | Maandag, december 13, 2010 17:59 |
| Mooi sfeervol gedicht, graag gelezen! Liefs, Artifex. |
|
