Een houten kleed
in gebaren slechts wat wijn
alles lijkt gebroken in een oud
herfstig hart
tegen het raam plakt een
stukje opgewaaide dood
het terras staart groen
het is mos, het zachte
van het geniep dat
me laat vallen
in de herinnering
van een vergeten zomer
hiljaa: | Zaterdag, november 20, 2010 08:10 |
voeld killig aan... sterk verwoord jou gevoel knufliefs--hiljaa |
|
Quicksilver: | Vrijdag, november 19, 2010 22:01 |
wat weer een mooi gedicht is dit elze! | |
Laurens Windig: | Vrijdag, november 19, 2010 17:16 |
O, wat isie mooi! Groet, Laurens |
|
Elinora: | Vrijdag, november 19, 2010 13:33 |
deze is echt mooi!! fijne dag verder nog groetjes Lin |
|
_Lieverdje_: | Vrijdag, november 19, 2010 11:06 |
in stilte gelezen laivert fijne dag liefs |
|
verhavert: | Vrijdag, november 19, 2010 11:03 |
weet elze dat je van pijn overgaat naar vreugde. De vlinder terug uit zijn pop zal kruipen en zijn glanzende vleugels zal spreiden. Niet ellende is de reden van ''t bestaan zo vol emotie neergeschreven prettig weekend |
|
westland: | Vrijdag, november 19, 2010 10:40 |
Heel mooi Elze. Groetjes Jany en Bertus |
|
Auteur: elze | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 19 november 2010 | ||
Thema's: |