het trekt je continu naar beneden
ook al doe je je best om verder te leven
als je het gevoel probeert aan te raken, te rationaliseren
blijkt het een ijsberg te zijn waar je niet omheen kunt varen
die achter je aan drijft als je er van weg probeert te komen
en die je inhaalt als je stil staat
het is zo godverdomme eenzaam
logisch want je staat er ook alleen voor
niemand meer die je echt begrijpt
de wereld om je heen verliest haar diepgang
want die diepgang had ik alleen met jou
en jou, dat heb ik niet meer